Wednesday, March 21, 2018

για το κρυο που κραταει τις πληγες μας ανοιχτες


απεφευγε το skype σαν ο διαολος το λιβανι. στο τηλεφωνο εβαζε παυσεις λες και ηχογραφουσε τμηματικα τις αναμνησεις . στα μηνυματα χωρουσε λεξεις που εβραζαν κι εξατμιζονταν μα το ιζημα ηταν επαρκες για να στηριζει καναδυο φαντασιωσεις . στα γραμματα ηταν προσχηματικη , μεσα στο πλαισιο της ευγενικης παρορμησης και της τολμηρης ψευδαισθησης . η χειραψια ηταν γεματη φοβο. το φιλι πικρο . το βλεμμα περιττο. το δοσιμο απεριττο. η ουσια ειναι οτι κοιτωντας απο χρονικη αποσταση η νυχτα κρατησε περισσοτερο απο δυο κυκλους ζωης και οι σκιες εξημερωθηκαν με τροπο τιποτενιο.




0 Comments:

Post a Comment

<< Home