No20

No 20 : Mount Earie - A Crow looked At Me 

P.W. Elverum & Sun

 Εχω 46 χρονια να επισκεφτω ψυχολογο, πραγμα που σημαινει πως αν δεν με ξεγεννησε ενας απο αυτους τοτε απλα δεν γνωριζω το ποιον τους . Και τη μοστρα τους . Κορακια παλι εχω δει τοσες φορες σε τοσο διαφορετικες τοποθεσιες. Ακομα και στη φαντασια μου πεταξαν με το γνωστο τους διερευνητικο κρωξιμο και την αφοβη ,εθελουσια τους πυγμη . Στο facebook αρεσκομαι να βγαζω φωτο με τα ακροδαχτυλα μου να κρατανε κατι που διαβαζω/διαβαζα.  Τρεις λογοι κιολας λοιπον που με κανουν να διαλεξω στην πρεμιερα της φετεινης  blogovision εναν αληθινα ομορφο δισκο. Τι δισκος δηλαδη , κιθαρα , ψαλμος οδυνης και μονολογος ενος ανθρωπου που ξεψυχαει διχως μια απτη πληγη . 
Αυτα ειχα να πω ως σχετικα με το δισκο του Phil Elverum που ειναι μια περιηγηση / περιπλανηση στη ζωη με τη χαμενη πια συμβια του. Καθημερινοτητες μεσα απο το παραθυρο και πισω απο τον καθρεφτη. Αυτα που λεγονται κι αυτα που ενννοουνται. 
Το κορακι αυτο δεν εχει καμια σχεση με αλλα κορακια. Ειναι μοναχικο . Ειναι αφαγο. Ειναι σκια του εαυτου του . Ειναι ενα κορακι πενητας , ενα πτηνο φτερο στον ανεμο . 
Ειμαστε κορακια καποιες φορες. Πιο συχνα απο αητοι. RIP .