No17

No 17 : Japan Blues - Sells his record collection 

Japan Blues  

Πεταω χαρταετο. Ειναι ηδη 8.30 το πρωι στο Τοκυο αυτη την ωρα κι η θερμοκρασια στεκει καπου εκει , περιπου 9 βαθμους. Για καποιο λογο εχω στυλωσει τα ματια στις μεταλλικες ραγες που γυαλιζουν στην υγρασια θυμιζοντας μου δοκανα ενω οι ροζ κολωνες του σταθμου Hibiya διαστελλουν την κορη μου φτιαχνοντας κιμονο που στριφογυριζουν χορευτικα. Ενας θιασος γυναικων που δεν πτοουνται απο τα εκατομμυρια βλεμματα περαστικων επιβατων  που θα πεσουν πανω τους για μια ακομα μερα. Ακομα κι αν αφησω το σχοινι , ο Howard Williams που γεννα τη μουσικη των κοριτσιων αυτων αναμιγνυοντας μουσικα θεματα και ιστοριες πισω απο νοτες μια ολοκληρης πεντηκονταετιας γιαπωνεζικης μουσικης , θα αμολησει την καλουμπα της εταιριας του Japan Blues . Δεν ειναι εθνικ αφοσιωση , ουτε νομοταγης πιστη στον ηλιο που φθειρει τον μικρο χαρταετο μου σε αυτη τη νεφελωδης φουσκα του χρονου. Ειναι η μιξη των ηχων που αναπολει , η συσταση που ζυμωνει τον προσωπικο χαρακτηρα και γεμιζει το προσωπο της μερας με μια τελετουργικη ορμη . 


so far it goes like this 

No 18 : Wand - Plum
No 19 : FIN - Ice Pix
No 20 :Mount Earie - A crow looked at me